Er zijn zo van die pistes die pure atletiek uitstralen. Die van Beveren is er zo eentje: voorzien van alle gemak voor atleten en toeschouwers.

Traditioneel wordt de spits afgebroken door de hordelopers. En voor Atletiek De Pinte was het er meteen boenk op: Jan snelt in een nieuwe besttijd van 10.04 naar het goud met zo’n 15 hondersten voorsprong op het talent Basile Decock (VS). Daarmee komt hij wel heel dicht bij het clubrecord van Xander Demuynck (10.00 te Nijvel in 2017).


Eén reeks later is het al de beurt aan Sam en Ona voor wie het beiden hun eerste maal is dat ze op dat nummer in competitie treden. Het was een beetje afwachten wat het ging geven en ook wie van de twee de snelste zou zijn. De zusterstrijd ging redelijk gelijk op tot Sam bij het overschrijden van de laatste horde besloot even opzij te kijken naar Ona en daarbij vergat haar bijtrekbeen voldoende te tillen. Gevolg: blijven haperen en een onzachte kennismaking met het tartan. Maar toch nog over de meet geraakt! Ona werd knap zesde op 12 deelnemers in een tijd van 12.97.

Tegelijkertijd met de horden werd ook het verspringen bij de pupillen jongens afgewerkt. Loïc trad aan in de competitie met de vijfde beste prestatie. In zijn tweede poging - waarbij hij nog redelijk wat centimeters liet liggen, zowel op de balk als in de bak - sprong hij zich met 4m35 naar de eerste plaats. Zijn derde poging was nog verder, maar spijtig genoeg net ongeldig. De buit leek binnen, maar dat was buiten Basile Decock (VS) gerekend die na zijn hordewedstrijd genoeg had aan één sprong om 4m70 te laten noteren en zo Loïc naar het zilver te verwijzen.

In het verspringen bij de pupillen meisjes zagen we drie van onze m-atleten aan het werk. Sam bleef met 3m37 ruim 25 cm onder haar PR, Sien met 3m09 zelfs 38cm. Enkel Ona kon enigszins in de buurt komen met een openingssprong van 3m24 (5cm onder haar beste).

Sander wist bij de miniemen jongens wel zijn record te verbeteren ondanks dat hij moeite had om goed uit te komen op de plank. Voortaan mag hij 3m84 achter zijn naam zien.

De broers Maxime en Cédric traden aan in de 150m en hadden duidelijk hun spurtersbenen mee, want ze knalden naar een vierde en een vijfde plaats in een tijd van respectievelijk 19.91 en 20.11 waarmee ze beiden hun pr gevoelig scherper stelden. Een tweetal uurtjes later deden ze hun kunstje nog eens over op de 80m waarbij ze zich niet alleen alle twee een nieuwe besttijd aanmaten, maar zich ook beiden wisten te plaatsen voor de finale met respectievelijk de vierde en de zevende tijd. Sander kwam minder goed uit de blokken en moest uiteindelijk tevreden zijn met 11.69, zo’n zes hondersten boven zijn record. In de finale werd nogmaals geknald en gingen de broers harder dan ooit tevoor: Maxime 10.76 en Cédric 11.00 goed voor de tweede en de vijfde plaats. Maxime nam het zilver met veel plezier in ontvangst.

 

Op de 60m bij de pupillen meisjes liep Tess naar een degelijke 9.74 waarmee ze 3 hondersten beter deed dan ooit tevoor. Ze liep daarmee de 11de tijd op 22 deelnemers.

Loïc had vooraf zijn zinnen gezet op de provinciale titel bij de 60m pupillen jongens. Hij voerde de ranglijst aan, maar wist dat er ook nog tegenstand te verwachten viel van spurtbom Jacob Obilagwa (STAX) die dit seizoen nog geen tijd had neergezet. In de serie knalde Loïc naar een afgetekende overwinning in 8.59, een verbetering van zijn record met 8 hondersten. In de tweede reeks won Jacob in 8.61. In de derde reeks zorgde Lembekenaar Louis Sucaet eveneens voor een verrassing door de reeks te winnen met een tijd van 8.99! Met vier pupillen jongens onder de negen seconden heeft KAAG momenteel niet te klagen.

Tijdens de finale van het sprintnummer leek Jacob een valse start te maken en was Loïc even op achtervolgen aangewezen. Maar halfweg koers liet hij alle tegenstand achter zich en wierp zich naar het goud in alweer een mooie 8.60.

Een aantal van onze atleten kwamen in actie op de werpnummers. Luca had in het discuswerpen vooral moeite om binnen de sector te gooien. Ze kon jammergenoeg maar één geldige poging laten opmeten: met 21m63 benaderde ze haar PR tot op 34 cm. Bij haar derde poging viel de discus wel binnen de lijnen en leek ze aanspraak te kunnen maken op de tweede plaats, maar zette ze een voetje buiten de cirkel. Ze moest dus vrede nemen met het brons.

In het speerwerpen verbeterde Luca zich een aantal centimers en werd met een worp van 20m05 kan vierde.

De geblesseerde Margaux zakte alsnog af naar Beveren voor haar favoriete nummer. Ze had er geen spijt van, want met 7m88 wierp ze zich naar het zilver. Vriendin Tess deed 27cm bij haar PR en haalde 6m50.

Bij de jongens was er maar één werper van dienst: Cas deed wat van hem verwacht werd en behaalde het zilver in het hockeywerpen met een nieuwe beste van 41m64. Hij mag zich al warm maken om als miniem de speer naar astronomische afstanden te gaan werpen.

Twee atleten zijn dapper genoeg om zich volledig te smijten in de afstandsnummers. Bram mocht als eerste zijn 1000m afmalen. Hij positioneerde zich van bij aanvang in een mooie vijfde stelling net voor clubmakker Roman Haegens, en wist deze positie de hele koers vast te houden. Hij werd hiervoor beloond met een knappe 3:28.54, een tijd die kan tellen als eerstejaars.

Bij de meisjes was het afwachten wat Sien uit haar mouw zou kunnen schudden. Ze verscheen aan de lijn met de vijfde tijd, maar het verschil met de concurrentie was niet erg groot waardoor alles nog mogelijk was. De start verliep nogal rommelig waarbij Sien wat werd weggedrukt en vrij achteraan in het pak belandde. Ze wist haar tijdens de eerste ronde nog naar een zesde plaats te knokken, maar dat kostte duidelijk energie. Ze hield stand in die positie, maar had geen overschot meer om haar gekende eindspurt nog in te zetten. Ze kwam als zesde over de finishlijn in 3:33.20.

Het laatste nummer van de dag beloofde weer een hoogtepunt te worden voor Atletiek De Pinte. In het hoogspringen zouden Jan en Cas op papier makkelijk beiden het podium moeten halen. Bij 1m30 vielen alle atleten af, behalve onze twee kanjers. Zij mochten dus onderling gaan uitmaken wie het goud - maar vooral ook het felbegeerde schildje - zou meenemen naar huis. Cas had wat moeite met 1m35 en op 1m38 had hij zelfs drie pogingen nodig. Op 1m41 werd het dan weer spannend, want Cas klaarde de hoogte in één poging terwijl Jan er twee voor nodig had. Cas was op dat moment dus virtueel winnaar. Bij de volgende hoogte van 1m44 ging de lat naar beneden tijdens de eerste poging van beide jongens. In de tweede poging lukte het Jan wel die hoogte te overschrijden. Cas had nog een zeer verdienstelijke derde poging, maar jammergenoeg werd het pleit toen al beslecht in zijn nadeel. Jan liet de lat nadien nog op 1m46 leggen, maar tikte de lat tweemaal aan met de voeten en in een onfortuinlijke derde poging heeft hij zijn voet omgeslaan bij de afstoot. Een nieuw PR zal dus nog even op zich laten wachten. Maar onze jongens gingen dus wel mooi met zowel het goud als het zilver aan de haal.