Je bent, sedert 2015, lid van atletiek De Pinte. Was dit voor jou een logische stap om in 2019 al trainster/begeleidster te worden van onze jongste groep “de kangoeroes”?

Ik heb jaren genoten van het zelf aan atletiek doen. Toen ik jong was heb ik voetbal gespeeld maar ik vond het na 4 jaar niet meer zo leuk. Net op dat moment wou mijn jongere zus starten met atletiek. Maar zoals dat gaat met jongere zussen wou ze dat ik tijdens de proeflessen ook bleef om mee te doen. Zo merkte ik dat ik het eigenlijk ook leuk vond. Ik doe aan sport om vooral te genieten met vriendinnen. Vanaf het 2de jaar miniemen merkte ik op dat het op training ook meer en meer competitief werd onder de vrienden (of ik had toch dit gevoel) en ging dan ook zelf minder trainen. Tijdens die periode sprong mijn papa af en toe bij om training te geven omdat er een tekort aan trainers was. Ik vertelde dat ik dit eigenlijk ook graag eens zou proberen. Zo kreeg ik de kans van het bestuur om wat mee te helpen met een ervaren trainer. Hierdoor kreeg ik opnieuw meer zin om zelf te gaan trainen bij de cadetten. Doordat we tijdens corona de groepen in kleinere bubbels moesten opsplitsen, kreeg ik de kans om het al eens alleen te proberen. Dit lukte uiteindelijk goed en zo ben ik nu ook de jongste trainer, gesteund door al die ervaren trainers waar ik steeds bij terecht kan.

Je bent, sinds 2006, lid van atletiek De Pinte. Was dit voor jou een logische stap om trainer te worden bij atletiek De Pinte?

Voordat de prachtige accommodatie er was, trainden de atleten van atletiek De Pinte op een rode grind piste. De onofficiële piste was naar mijn weten 330 meter lang met scherpe bochten. Ik herinner me nog goed wanneer ikzelf nog een miniem was, dat we de bocht haast niet konden nemen toen we een toertje op tijd moesten lopen.

Er was nog geen enkele gedachte bij mij opgekomen om zelf later trainer te worden. Op 12-jarige leeftijd schoven we door naar de moederclub in Gent om het competitie beestje aan te wakkeren en vooral zodat je je kon specifiëren in je lievelingsdiscipline, meestal hetgeen waar je het meest in uitblonk. In De Pinte was er nog niet echt een mogelijkheid om verder te trainen als kadet.

Na enkele jaren in Gent getraind te hebben, gespecialiseerd als kogelstoter en discuswerper, is iedereen van mijn leeftijd gestopt met competitie. Vele trainers waren namelijk gestopt met training geven. Samen met enkele andere Pintse leeftijdsgenoten zijn we terug overgekomen naar Atletiek De Pinte om training te geven. Zo ben ik in 2013 gestart.

Nog steeds op de oude piste gaven we de eerste jaren training aan de jeugd vol overgave en plezier. Als je zelf nog maar net gestopt bent met atletiek is het niet moeilijk om trainingssessies te improviseren. Zeer enthousiast was ik toen er gesproken werd over nieuwe plannen van een gloednieuw sportcomplex! Het was dan ook een hele ervaring om alles te zien veranderen.

Je hebt in je jeugd de atletieksport beoefend. Over welke periode spreken we dan (van wanneer tot wanneer)? Was je toen al lid van KAAG?

Ik sloot aan in september 1982 als 2de jaars miniem en stopte in 1999 op 30 jarige leeftijd. Ik ben altijd een buffalo geweest.

Wat waren je favoriete disciplines?

Van bij het begin tot einde was dit sprint + verspringen.

Nam je zelf veel deel aan wedstrijden?

Toen ik aansloot waren er geen jeugdtrainingen, om de eenvoudige reden dat er nauwelijks jeugdatleten waren. In die zin deed ik enkele jaren alleen maar wedstrijden zonder training.

Je hebt in je jeugd de atletieksport beoefend. Over welke periode spreken we dan (van wanneer tot wanneer)? 
Ik ben gestart in 1986 als cadet en ben moeten stoppen door een achillespees blessure in 1998. Ik was toen 25. Er had misschien meer in mijn carrière gezeten dan wat ik er heb uitgehaald. Maar de blessure viel ook een beetje samen met het wegvallen van de goesting om te blijven doorgaan.

Clara, je bent sedert 2013 lid van atletiek De Pinte. Was dit voor jou een logische stap om in 2019 trainster te worden van onze jongste groep “de kangoeroes”?

Voor mij leek het inderdaad een logische overstap om trainster te worden. Ik ben graag bezig met kinderen en door enkele trainingen mee te helpen met ervaren trainers ging de overstap naar trainster erg vlot.

Sammy, je pluszoon Sander is sedert zijn 6 jaar (2015) reeds actief lid van atletiek De Pinte. Was dit
voor jou een logische keuze om in 2016 trainer te worden? Wat heeft de doorslag gegeven
om je te engageren als trainer?
Ik ben inderdaad door Sander terug in de atletiek gerold. Doordat ik regelmatig eens bleef
kijken naar de trainingen kwam ik op een gegeven moment in gesprek met Koen. Hij stelde me de vraag of ik geen zin had om als trainer aan de slag te gaan. In het
begin hield ik de boot af omdat Laura en ik nog een kindje verwachtten, wat ongetwijfeld
voor enige extra drukte zou zorgen in ons leven. Na de geboorte van Simon en bij aanvang
van het seizoen 2016-2017 besloot ik dan toch op de herhaaldelijke vraag van Koen in te
gaan. Aangezien ik Sander kwam brengen en ophalen kon ik evengoed ter plekke blijven en
mijn steentje bijdragen. In die tijd bestond het trainerskorps hoofdzakelijk uit studenten wat
vooral tijdens de examenperiode zorgde voor onderbemanning. Als werkende mens had ik
daar minder last van. Ook vond ik persoonlijk dat er wat te veel gespeeld en te weinig geoefend werd,
vandaar mijn initieel engagement.

Oefencross Rieme zondag 25-10-2020 met Tijs (2de), Arne (7de), Sien (1ste) en Robin (2de). Met dank aan Jürgen en Frederik voor de foto's!

De gouverneur van Oost-Vlaanderen verplicht iedereen vanaf de leeftijd van 12 jaar om op het volledige grondgebied van de provincie Oost-Vlaanderen altijd een mondmasker bij zich te hebben en dat te tonen op vraag van de politie.

Oefencross Gavere zaterdag 17-10-2020 met Tijs (3de), Sien (1ste), Sam (5de), Kaat (6de), Cas (2de), Luca (6de), Warre (4de), Cédric (2de) en Daan (7de). Met dank aan Hendrik C. voor de foto's!

Bij Atletiek De Pinte zijn het niet alleen de prestaties die tellen. We belonen ook graag die atleetjes die vaak naar training komen, onberispelijk gedrag vertonen, zich steeds ten volle inzetten en ook af en toe deelnemen aan een wedstrijd. Normaal worden deze gelauwerd eind juni ter gelegenheid van de Pintathlon, maar dat evenement kon spijtig genoeg niet plaats vinden in 2020. De laureaten kregen daarom hun gepersonaliseerde t-shirt overhandigd na de training van 12 oktober. Proficiat aan allen! Jullie kunnen voortaan het shirt - terecht - met veel trots dragen.

Vooraan (L->R): Arne, Fien en Jérôme

Midden (L->R): Tijs, Sam, Sien, Luca en Tess

Achteraan: (L->R): Flore, Sander, Thomas en Stan

Foto rechts: Maud (in haar thuishaven Nederland)